Dertig.

Dat verlangen naar elkaar, ik weet niet of dat nu een zegen of een vloek is.

Dat begint als een vaag gemis en borrelt op tot iets wat je dag gaat overheersen. Als een verdrongen hongergevoel dat maar niet beantwoord wordt.
Er zit niets anders op dan te wachten tot het feestmaal wordt opgediend.

Ik hou ervan je te horen bekennen dat je naar me verlangt.
Want ook ik heb honger naar jou.


Ps: Je hebt m'n hart.