Zesendertig.

Je mag er best wezen. Jij met je donkere huid en blonde haren, waardoor mensen zich intussen standaard afvragen welke kapper je frequenteert.

Jouw donkere wenkbrauwen en ogen die zo'n diepte kennen dat ik er vaak in dreig te verdrinken.
Jouw gespierde armen die me meermaals door moeilijke momenten sleurden.
Jouw zachte schouders om na een vermoeiende dag op in te dommelen.

Jouw handen die mijn hele lijf hebben beroerd.
Jouw lippen die elke vierkante centimeter van mijn gezicht hebben gekust.

Ik hou van jouw anatomie in al haar (opr)echtheid.


Ps: Je hebt m'n hart.