Tweeëndertig.

Ik durf jou wel eens overvallen met klef romantisch gedoe.
'Eens' is dan vermoedelijk zelfs nog een understatement.
De aard van zo'n beestje is moeilijk uit te roeien. Het is wie ik ben, hopeloos verliefd, een tikje naïef en nog graag niet al te 'volwassen'.

Met wisselend succes ben je eraan gewend geraakt.
Jij, droogstoppel eersteklas, voetjes-op-de-grond-man, zo rationeel dat het soms verkeerd begrepen wordt.
Intussen heb ik door dat dit voor jou een soort 'veilige plek' is. Als realiteit realiteit is, dan hoef je het niet te bevechten, dan is aanvaarden gemakkelijker.

Jij bent goed in het aanvaarden van dingen voor wat en hoe ze zijn.
Mezelf inclusief.
Zeemzoeterig en al.

Zo goed zelfs, dat je hebt geleerd er soms wat van terug te geven.

Ik hou van je.


Ps: Je hebt m'n hart.